برنامه های سازمانی ایجاد انگیزش کارکنان در راستای افزایش راندمان کاری

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 81

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

INDUSTRIAL08_160

تاریخ نمایه سازی: 24 مهر 1401

Abstract:

افزایش انگیزه کارمندان یکی از دغدغه های مدیران امروز است. یک مدیر حرفه ای باید بتواند میزان انگیزه کارکنان را تشخیص دهد و در صورت نیاز برای ایجاد انگیزه در کارکنان سازمان اقدام کند. فهمیدن این موضوع بسیار ساده است. چرا که میزان انگیزه درونی افراد با عملکرد آن ها ارتباط مستقیم دارد. انگیزش در سازمان و راه های ایجاد انگیزه در کارکنان برای منابع انسانی یا به عبارت بهتر سرمایه های انسانی از مهم ترین عوامل تولید در یک سازمان به شمار می رود. نظرسنجی از مدیران ارشد شرکت های بزرگ و موفقی که مجله معروف فورچون آنها را فهرست می کند، نشان می دهد که بزرگ ترین دلیل شکست یا ناکامی مدیران از دیدگاه این مقامات، نداشتن مهارت های لازم در زمینه روابط انسانی است. تحقیقاتی نیز از نوع پیمایشی انجام شده است که نتایج آن نشان می دهد مهارت یا مساله روابط انسانی بالاترین اهمیت را در سازمان ها دارد. مدیران با بهره گیری از این مهارت و با استفاده از دانش و سایر منابع سازمانی قادر به انگیزش کارکنان در جهت نیل به اهداف سازمانی خواهند بود. بنابراین پرسش مطرح شده آن است که عوامل موثر بر انگیزش کارکنان کدام است؟ مدیران می توانند هر سه مولفه خلاقیت یعنی تخصص، مهارتهای تفکر خلاق و انگیزش را تحت تاثیر قرار دهند. اما واقعیت آن است که تاثیر گزاری بر دو مولفه اول بسیار دشوارتر و وقت گیرتر است. انگیزش درونی را می توان حتی با تغییرات جزئی در محیط سازمان به طور قابل ملاحظه ای افزایش داد. کارکنانی که بر فعالیت خود کنترل درونی داشته باشند، احساس می کنند که از طریق تواناییها، مهارت ها و تلاش خود بر نتایج مربوط به کار خود تاثیر دارند، از اینرو احتمال خلاقیت و نوآوری در آنها افزایش می یابد، درحالیکه تصور کنترل خارجی بر آنها، احساس عدم نفوذ بر کار و نتیجه آن، عدم توانایی انجام فعالیت ها و کاهش انگیزش آنان را سبب می شود.

Keywords:

واژه کلیدی: انگیزش کارکنان , منابع انسانی , راندمان کاری

Authors

نعمت صفرثانی

گروه مدیریت تکنولوژی، سیاست های تحقیق و توسعه دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر