مطالعه ای بر توسعه مدارس الکترونیکی و هوشمند در کشور و بررسی مزایا و چالش های آن

امروزه آموزش های الکترونیکی و فضاهای مجازی در بین دانش آموزان و معلمان محبوبیت بیشتری پیدا کرده است ، و بیشتر زمان افراد در این شبکه ها صرف می شود لذا استفاده از آنها در کنار کتاب های درسی برای درک بهتر مفاهیم آموزشی بسیار مفید خواهد بود .علت استقبال بیش از حد از این شبکه ها، بهره گیری راحت و سریع تر از طریق به اشتراک گذاشتن مطالب با یکدیگر می باشد . در عصر حاضر ، دانش و فناوری با یکدیگر همسو و هم مسیر شده اند و نمی توان یکی از این دو را بدون دیگری و به راحتی بدست آورد. فضای مجازی با منابع و امکانات شگرف و عظیم خود خصوصیاتی همچون بی زمانی ، بی مکانی ، تعاملی بودن و غیره را در زمینه دانش و علم در اختیار کاربران خود قرار می دهد. در مقابل آموزش سنتی ، اصطلاحاتی همچون کلاس بی دیوار، مدرسه هوشمند، دانشگاه مجازی و ... اشاره به نوع جدیدی از آموزش، بنام آموزش الکترونیک دارد که به سرعت در سراسر جهان و ایران در حال گسترش و فراگیر شدن می باشد. از جمله ویژگیهای آموزش سنتی حضور فیزیکی و همزمان در زمان و مکان یکسان فراگیر، مدرس ، محتوا و منابع درسی و تعامل و مشارکت چهره به چهره نفرات با یکدیگر است که از این طریق تبادل و تعاملات دانش و اطلاعات بین نفرات رد و بدل شده و در نتیجه در دانش افراد تغییراتی ایجاد شده و به حجم و دانش افراد افزوده می گردد که به آن آموزش و یاددهی گویند. این انتقال دانش با استفاده از بسترهای فناوری اطلاعات، آموزش الکترونیکی است که در عصر حاضر به عنوان روش موفق یادگیری علوم، نقش بسزایی در مدارس دارد. در این مقاله ضمن بیان خصیصه های یک محیط آموزش الکترونیکی و بررسی چالشها و مزایای آموزش الکترونیکی ، ضرورت ایجاد و استفاده از آن را در مدارس هوشمند بیان خواهیم نمود.

Keywords:

طرح هوشمندی سازی مدارس , آموزش , یادگیری الکترونیک , محیط آموزشی