کاربست کنش پژوهی در ارتقاء مهارت های حرفه ای شغل معلمی

هدف از پژوهش حاضر بررسی توسعه حرفه ای شغل معلمی با رویکرد کنش پژوهی می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کیفی است. بدین منظور دانشجو معلم با عنوان کارورز، با حضور در مدرسه طی یک ترم تحصیلی، به نگارش بیانیه من، گزارشات موقعیت های فیزیکی، سازمانی، عاطفی، یاددهی_یادگیری و مجازی و تاملات در آن ها پرداخت. در مرحله بعدی با کمک ایده پردازی و ترسیم نقشه ذهنی، نخست طرح درسی پنج مرحله ای به روش ساخت گرایی را تدوین نمود و سپس درصدد اجرا و تدریس آن برآمد. پس از آن با استفاده از انتقادات معلم راهنما و تامل در تدریس خود، داده هایی را جمع آوری و با فرآیند کدگذاری تجزیه و تحلیل کرد. تعداد ۱۰۶ کد باز، ۱۵ کد محوری و ۴ کد انتخابی حاصل این بررسی بود. یافته ها نشان داد که پیوند اولیه، ضرورت حضور و غیاب، مهارت مدیریت کلاس، استراحت پنهان، مهارت های کلامی معلم، قصه گویی، مهارت های غیرکلامی معلم، مهارت استفاده از ابزار آموزشی، تسلط معلم بر محتوای مطالب، مهارت درست نویسی، مهارت برقراری ارتباط عاطفی، ارزشیابی تکوینی، ارائه بازخورد، جمع بندی آموزه ها و ارزشیابی پایانی که در کدهای انتخابی با عناوین ایحاد ارتباط، فن کلاسداری، شرایط آموزشی و ارزیابی و قیاس در قالب یک مدل تحلیلی_استنباطی از آن ها یاد شد، از جمله عوامل موثر در توانمندسازی معلمان و توسعه حرفه ای این شغل می باشند.

Keywords:

کنش پژوهی , توانمندسازی , توسعه حرفه ای , معلمان