بررسی نقش مهارت برنامه ریزی بر عملکرد ورزشی و سبک یادگیری دانشجویان رشته تربیت بدنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مهارت برنامهریزی بر عملکرد ورزشی و سبک یادگیری دانشجویان رشته تربیت بدنیدانشگاه خوارزمی تهران انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از منظر شیوه گردآوری داده ها توصیفی از نوعهمبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی تهران در سال تحصیلی۱۳۹۸-۹۹ بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول مورگان به ترتیب ۳۸۰ نفر تعیین شد سپس با استفاده از روش نمونه گیریتصادفی خوشه ای ۱۹۰ دانشجو انتخاب شدند. در این پژوهش به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه مهارت برنامه ریزیدرسی افشین (۱۳۹۳)، پرسشنامه سبک یادگیری ایزالم (۱۹۹۷) و پرسشنامه عملکرد ورزشی فام و تیلور (۱۹۹۹) استفادهشد. یافته های پژوهش نشان داد بین مهارت دانشجویان (در تعیین اهداف برنامه، تعیین محتوای برنامه، شیوه ارائه برنامه،زمانبندی برنامه، به کارگیری فناوری در برنامه، ارزشیابی برنامه، اجرای برنامه) و عملکرد ورزشیشان رابطه مثبت ومعناداری وجود دارد. همچنین بین مهارت برنامهریزی دانشجویان و سبک های یادگیری شهودی عملگرا، شهودی تاملی،روشمند عملگرا و روشمند تاملی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد بین سبک یادگیریشهودی عملگرا و شهودی تاملی با عملکرد ورزشی دانشجویان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین سبک یادگیریروشمند عملگرا و روشمند تاملی با عملکرد ورزشی دانشجویان رابطه معناداری وجود ندارد.

Keywords:

مهارت برنامه ریزی , عملکرد ورزشی , سبک یادگیری