بررسی حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول آبی با استفاده از جاذب کک پیرولیزی اصلاح شده

ترکیبات دارویی به طور گسترده در درمان بیماری ها استفاده می شوند و از این میان، آنتی بیوتیک ها پرمصرف ترین گروه دارویی هستند. حضور این ترکیبات در محیط زیست، خطر جدی برای سلامت جهانی محسوب می شود. هدف از این پژوهش، دستیابی به نرخ حذف بالای آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلول آبی، با استفاده از کک پیرولیزی اصلاح شده توسط اوره به عنوان پسماند جامد کربنی صنایع پتروشیمی و بهینه سازی فرایند جذب بود. خصوصیات و مشخصه های جاذب توسط آنالیزهای SEM، XRD، FTIR، BET و EDX تعیین شد. در دمای محیط (۲۵ درجه سلسیوس)، تاثیر عوامل موثر بر جذب سطحی از جمله مقدار جاذب، pH محلول، زمان تماس و غلظت اولیه آلاینده بررسی شد. بر اساس نتایج حاصل، مشخص شد که میزان بهینه و بیشینه جذب داروی تتراسایکلین در pH برابر با ۵، مقدار جاذب ۳ گرم در لیتر، غلظت اولیه آلاینده ۵۰ میلی گرم در لیتر و زمان تماس ۹۰ دقیقه رخ می دهد و این مقدار بهینه برابر ۳۲/۹۶ درصد به دست آمد. بر اساس نتایج آنالیز SEM و BET، مشخص شد مرحله فعال سازی باعث افزایش تخلخل و ایجاد حفره های فراوان در سطح جاذب می شود. نتایج آنالیز FTIR مشخص کرد که جذب آنتی بیوتیک تتراسایکلین توسط گروه های آمینی مثبت کننده NH درسطح جاذب افزایش یافته است. همچنین فرایند جذب تتراسایکلین توسط جاذب اصلاح شده از مدل ایزوترم جذب تمکین و مدل سینتیک جذب شبه مرتبه دوم پیروی کرد.

Keywords:

کک پیرولیزی , تتراسایکلین , جذب سطحی , محلول آبی , کک اصلاح شده