بررسی پایایی پارامترهای منحنی فراخوانی رفلکس H عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی در ارزیابی میزان تحریک پذیری حوضچه نورون حرکتی

زمینه و هدف: در سالهای اخیر استفاده از روش رسم منحنی فراخوانی رفلکس H جهت ارزیابی تحریک پذیری رفلکس تک سیناپسی آوران های گروه Ia رو به افزایش بوده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تکرارپذیری پارامترهای منحنی فراخوانی رفلکس H عضلات گاستروسولئوس برای تشخیص تحریک پذیری حوضچه نورون حرکتی بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی ۱۵ فرد سالم غیرورزشکار تحت آزمایش قرار گرفتند. ۴۰ تحریک الکتریکی با پالس هایی به مدت ۱ میلی ثانیه و ۳ تحریک در هر شدت بر عصب تیبیال اعمال شد، سپس منحنی فراخوانی رفلکس H در ۴ مرحله ثبت گردید. همچنین هر فرد در          دو جلسه به فاصله یک هفته ارزیابی شد. یافته ها: ضریب همبستگی درون جلسه ای شدت های لازم جهت ثبت آستانه، رفلکس HMax و رفلکس H انتهایی، همچنین دامنه HMax و شیب کلی بازوی صعودی و نزولی؛ ۹۹/۰-۹۷/۰ به دست آمد. ضریب همبستگی بین جلسه ای (آزمون - بازآزمون) این متغیرها در عضله سولئوس ۹۵/۰-۹۱/۰ بود و ضریب همبستگی بین جلسه ای دامنه قله به قله HMax و شیب کلی صعودی عضله گاستروکنمیوس ۶۵/۰ و ۶۷/۰ به دست آمد. شیب سه نقطه ابتدایی و انتهایی بازوی صعودی، تکرارپذیری متفاوتی را در آزمون تکرارپذیری داخل جلسه و بین جلسات نشان داد (۹۶/۰-۶۴/۰). نتیجه گیری: آزمون تکرارپذیری، ICCs داخل جلسه و بین جلسه بالایی را برای اجزای اصلی فانکشنال منحنی فراخوانی سولئوس نشان داد. همچنین پارامترهای منحنی فراخوانی همچون شدت های لازم جهت ثبت آستانه، رفلکس HMax سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی و شیب کلی بازوی صعودی و نزولی، دامنه قله به قله رفلکس HMax در عضله سولئوس؛ تکرارپذیری بسیار بالایی داشتند.

Keywords:

H Reflex Recruitment Curve , Reliability , Motor Neurons Excitability , Skeletal Muscle , منحنی فراخوانی رفلکس H , تکرارپذیری , تحریک پذیری نورون حرکتی , ماهیچه اسکلتی