بررسی تاثیر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران دیابتی شهرستان قم

زمینه و هدف: بیماری دیابت به عنوان شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسم، از معضلات عمده بهداشت عمومی در جهان محسوب می شود. یکی از عوامل بهبود کنترل این بیماری نیز مشارکت بیمار در فرآیند درمان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین رفتارهای خود مراقبتی در بیماران دیابتی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، ۲۵۰ نفر از مراجعه کنندگان به انجمن دیابت شهر قم در محدوده سنی ۷۵-۱۷ سال که حداقل یک سال از تشخیص دیابت آنها گذشته بود، با استفاده از روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. اطلاعات بر مبنای پرسشنامه (Summary of Diabetes Self Care Activities) SDSCA به صورت مصاحبه حضوری جمع آوری شد. پرسشنامه در دو بخش مشخصات فردی و رفتارهای مراقبت از خود شامل (رژیم غذایی، میزان قند خون، فعالیت بدنی، مراقبت از پا، میزان قند خون ناشتا و (HbA۱C تکمیل و ارزیابی گردید. اطلاعات پس از جمع آوری با استفاده از آزمون های آماری پیرسون و تی تست تجزیه و تحلیل شدند، و ۰۵/۰p<۰معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از بین افراد مورد بررسی، ۴/۹۶% آنها دیابت تیپ ۲ داشتند. همچنین میانگین نمره کل رفتارهای مراقبت از خود در بیماران دیابتی، ۵۳/۴۶ با انحراف معیار ۶۱/۱۰ بود. بین قند خون ناشتا و مراقبت از خود (۰۰۸/۰=p)، فعالیت فیزیکی و قند خون ناشتا (۰۰۱/۰=p)، سطح تحصیلات و مراقبت از خود (۰۲/۰=p)، ارتباط معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، بیماری دیابت یکی از مهم ترین و پرعارضه ترین بیماری ها محسوب شده و هر ساله نیز هزینه های زیادی را بر افراد مبتلا تحمیل می کند، لذا بایستی برای تداوم آموزش رفتارهای خودمراقبتی در رابطه با دیابت، عوارض و راههای مقابله با آن، برنامه ریزی لازم صورت گیرد.

Keywords:

Diabetes Mellitus , Diabetes Mellitus-nursing , Models , Nursing , Qom. Iran , دیابت ملیتوس , پرستاری دیابت ملیتوس , مدل های پرستاری