تحلیلی بر رابطه بین طراحی ساختمان سبز و توسعه پایدار با کاهش مصرف انرژی

به راستی یکی از عوامل اصلی پیشرفت و توسعه هر جامعه ای پیاده سازی مصرف بهینه انرژی است. با توجه به مستندات موجود ادعا شده است که امروزه به طور میانگین در جهان حدود ۴۰ درصد انرژی تولیدی به طرق مختلف صرف مصارف خانگی می شود که بخش عظیمی از مصرف انرژی را به خود اختصاص می دهد. حال اینکه علاوه بر نیاز مبرم بر فرهنگ سازی به منظور مصرف صحیح مصرف انرژی می توان اقدامات دیگری نیز اعمال نمود تا میزان هدر رفت و مصرف انرژی را کاهش داد؛ من جمله این اقدامات رو آوردن به استفاده از مصالح سبز به منظور ایجاد ساختمان های سبز است. مصالح سبز دوستدار محیط زیست ، قابل تجزیه به صورت زیستی، تجدیدپذیر و قابل بازیافت می باشند. هدف از کاربرد این مصالح در ساختمان های سبز کاهش آسیب آن بر روی محیط و منابع انرژی و طبیعت است، بنابراین استفاده معقول از منابع طبیعی و اصول اکولوژیکی و مدیریت مناسب ساختمان سازی به حفظ منابع طبیعی محدود و کاهش مصرف انرژی کمک می نماید. بنابراین با توجه به نقش پررنگ مصالح سبز در معماری پایدار در این مقاله به مقوله مصالح سبز پر کاربرد که شامل بتن سبز و همچنین مصالح هوشمند و مواد نانو هستند پرداخته می شود که از اهداف کلی این مقاله معرفی مصالح سبز قابل کاربرد در ساختمان های سبز با توجه شرایط محیطی کشور ایران و همچنین هماهنگی که این نوع مصالح با معماری پایدار در جهت بهره برداری مناسب از منابع و انرژی، جلوگیری از آلودگی هوا و مطابقت آنها با محیط است نیز پرداخته می شود.

Keywords:

مصالح سبز , نگهداشت انرژی , ساختمان های سبز , مصالح هوشمند و نانو , بتن سبز