بررسی تعادل رقابتی لیگ برتر فوتبال ایران از فصل ۹۷-۹۶ تا فصل ۱۴۰۱-۱۴۰۰

تعادل رقابتی یکی از موارد بسیار مهمی است که می تواند جذابیت مسابقه فوتبال را افزایش دهد، به گونه ای که اگر دیگرعوامل برابر باشند، ابهام در مورد پیش بینی نتایج، میزان علاقه حامیان و تقاضا برای تماشای مسابقات افزایش می یابد. هدف از این تحقیق، مقایسه تعادل رقابتی لیگ برتر فوتبال ایران از فصل ۹۷- ۹۶ تا فصل ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بود. تحقیق حاضر از نوع توصیفی است و داده های این تحقیق ثانویه است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص C۵ و C۵ICB استفاده شد. در یک لیگ کاملا متعادل، مقدار شاخص C۵ICB برابر ۱۰۰ است و هرچه این شاخص از ۱۰۰ بالاتر رود یعنی آن لیگ تعادل رقابتی کمتری دارد. این شاخص هیچگاه از ۱۰۰ کمتر نمی شود. با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد فصل ۹۹-۹۸ با شاخص تعادل رقابتی ۱۳۴، فصل ۹۷-۹۶ با شاخص تعادل رقابتی ۱۳۷، فصل ۱۴۰۰-۹۹ با شاخص تعادل رقابتی ۱۳۷، فصل ۹۸-۹۷ با شاخص تعادل رقابتی ۱۴۴ و فصل ۱۴۰۱-۱۴۰۰ با شاخص تعادل رقابتی ۱۴۴، به ترتیب از بیشترین تا کمترینتعادل رقابتی برخوردارند. بنابراین هرچه امتیازات تیم ها نزدیک به هم باشد، تعادل رقابتی لیگ افزایش می یابد و مسابقات جذابیت بیشتری خواهند داشت. در پایان پیشنهاد می شود قوانین خاصی برای حفظ تعادل رقابتی طرح ریزی و اجرا شود کهصنعت فوتبال نیز بتواند حداکثر بهره اقتصادی را از این وضعیت ببرد.

Keywords:

تعادل رقابتی , لیگ برتر , فوتبال , ایران , مطالعه تطبیقی