پروتکل مسیریابی AODV شبکه های موردی و بهبود امنیت آن در مقابل حمله Black Holes

عدم زیرساخت و استفاده از اتصال گره های بی سیم خودمختار از ویژگی های اصلی شبکه های موردی سیار می باشد. این شبکه هابه دلیل خود پیکربندی و متحرک بودن دارای توپولوژی پویابی می باشند. در شبکه های موردی سیار به دلیل اینکه نیازی نیستگره ها تمامی مسیرهای جدید را در خود نگهداری کنند و فقط در هنگام نیاز. مسیرها برقرار می شوند لذا روش های مسیریابی براساس تقاضا مناسب تر از روش های جدولی می باشند. به طوری که گره ها با یکدیگر همکاری کرده و هریک نقش مسیریاب را نیزاحرا می کند. عدم وجود زیرساخت و خودمختاری گره ها از مزابای شبکه های موردی سبار است اما چالش های امنیتی همانندحملات توسط گره های مهاجم در این شبکه ها زباد است. در این تحقبق از بروتکل AODV بهبود داده شده به منظور افزایشدقت تشخیص گره مهاجم و حذف آن ها از روند مسبریابی استفاده شده است. در مدل پیشنهادی گره هابی که بسته RREP را ازطربق مسبر ایجادشده توسط RRQE برنمی گردانند به عنوان گره مهاحم شناخته می شوند. نتایج نشان می دهد که مدلپیشنهادی در مقایسه با AODV کلاسبک. کارابی بهتری دارد.

Keywords:

شبکه های موردی سیار , حمله سیاه چاله , پروتکل AODV , گره مهاجم