تعیین برهمکنش های پایدار بر اساس ژن های خانه دار

ژن های خانه دار در تمامی شرایط زیستی و مراحل رشد بافت حاضر بوده و همیشه بیان می شوند. ژن خانه دار،ژن بنیادی است که برای نگهداری از عملکرد اولیه سلول موردنیاز بوده و در بیشتر سلولهای یک ارگانیسمبیان شده و پروتئین های متناظر را می سازد. در حالت عادی، برخی از ژن ها در شرایط و گام های متفاوت از چرخهسلولی بیان نمی شوند که می تواند دینامیک حضور یک پروتئین و به تبع آن برهمکنش های گذرا یا پایدار را مشخصکند. برهمکنش های پایدار در تعیین کمپلکس های پروتئینی نقش مهمی دارند. یکی از چالش های موجود درزیست شناسی سیستمی، تعیین حد آستانه های مناسب برای تعیین پروتئین های فعال در هر زمان و مشخص کردنبرهمکنش های پایدار هست. هدف ما در این مقاله، تعیین حد آستانه منحصر به هر ژن برای مشخص کردن ژن هایخانه دار و برهمکنش های پایدار هست. با استفاده از الگوریتم بهینه سازی فرا ابتکاری کرم شبتاب و تابع جذابیتمبتنی بر ترکیب مجموعه کمپلکس های استاندارد و بیان همزمان ژنها، حد آستانه مخصوص هر ژن تعیینمی شود. نتایج تجربی رویداده های موجود نشان می دهد که حد آستانه های ایجادشده با روش ابداعی نتایج بهترینسبت به روشهای قبلی داشته است.

Keywords:

برهمکنش پروتئین پروتئین , برهمکنش پایدار , الگوریتم کرم شب تاب , ژن های خانه دار , آستانه گذاری