اثر تمرین ترکیبی هوازی- مقاومتی بر یادگیری احترازی غیرفعال، سطوح BDNF و Ki۶۷ هیپوکامپ موش های صحرایی ویستار با رده سنی مختلف

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ۶ هفته تمرین ترکیبی هوازی و مقاومتی بر یادگیری احترازی غیرفعال، سطوح BDNF و Ki۶۷ هیپوکامپ موش های صحرایی ویستار با رده های سنی مختلف بود. مواد و روش ها: ۳ رت نر نژاد ویستار در سه رده سنی ۲ هفتگی، ۸ هفتگی و ۲۴ ماهگی (هر رده ۱۰ سر) تهیه و هر رده سنی به دو گروه کنترل و تمرین ( هر گروه ۵ سر) تقسیم شدند. در گروه تمرین حیوانات به صورت روز در میان برنامه تمرینی مقاومتی و هوازی را انجام می دادند. میزان اضافه بار برای برنامه تمرین مقاومتی براساس وزن بدن حیوانات تعیین شد. برای گروه تمرین هوازی نیز شدت تمرین از ۵۰ درصد حداکثر سرعت در هفته اول به ۸۰ درصد، در هفته آخر رسید. در انتهای پژوهش یادگیری احترازی غیرفعال با تست شاتل باکس ارزیابی شد. نتایج: نتایج گروه تمرین ۲۴ ماهگی کاهش معنی داری را در تعداد رفت و برگشت به تاریکی و روشنایی نسبت به گروه کنترل ۲۴ ماهگی نشاهن داد (P<۰/۰۵) میزان mRNA BDNF در گروه تمرین ۲ هفتگی هرچند بیشترین سطح را داشت، اما در مقایسه با سایر گروه های تمرین در سنین مختلف معنی دار نبود (P<۰/۰۵) تغییرات پروتئینی Ki۶۷ با وسترن بلات نیز نشان داد که گروه های تمرین ۲ هفتگی و تمرین ۸ هفتگی افزایش معنی داری را نسبت به گروه کنترل خود نشان دادند (برای هر دو P<۰/۰۰۰۱). نتیجه گیری: به نظر می رسد رت های سالمند به تخریب شدیدتر مولکولی در سلول های عصبی مرکزی (کاهش BDNF و Ki۶۷)، در آزمون های رفتاری نسبت به سایر سنین موفقیت کمتری داشته باشند که انجام تمرینات ترکیبی به مقدار کمی می تواند موثر واقع شود.

Keywords:

تمرین ورزشی , هیپوکامپ , BDNF