استثناء در زبان عربی وفارسی دری

استثناء در زبان عربی، کاربردهای ویژه و خصوصیات مختص به خود را داراست.مانع اصلی یادگیری، عدم توانایی دانش آموزان وعدم توانایی در درک و تعمیم مفاهیم و خلطمبحث با مباحث دیگر می باشد. استثناء در دستور زبان عربی از جمله مباحثی است که مورد عنایتنویسنده های فروان در فراوردهای ذهنیشان است، ولی بیشتر ودقیق تر پیرامون این موضوع مقالاتتحقیقی را پیدانکردم بدین ملحوظ پیرامون نگارش این مقاله تصمیم گرفتم؛ که این نوشته در پیتسهیل در امر آموزش استثناء و راه های تشخیص آن است.در دستور زبان عربی مخصوصا در بخش نحو زبان عربی کار برد خاص دارد، که واژه استثناءدرلغت به معنای جداکردن بکار رفته است، که مصدر باب استفعال بوده از ثنی یثنی گرفته شدهاست، استثناء که از ثنی الشیء ثنیا باشد، به معنی آن چیز را دوباره تکرار کرد بکار رفته است، دراصطلاح نحوی ها اسلوببی است که خارج کردن چیزی به واسطه یکی از ادوات استثناء از حکماسم ماقبل را گویند. از همین رو داشمندان علم نحو و دستور نگاران زبان عربی لازم دیده اند کهبه بحث در باره این قاعده نحوی پرداخته اند. واین نشانگر نقش مهم وارزنده اسلوب استثناء درزبان عربی است. در زبان عربی به آن کسانی یا چیزهایی که حکم به آنها نسبت داده شده (مستثنیمنه) وبه بخش دوم (مستثنی) (جدا شده) و به کلمه ای مانند (الا، غیر، سوی، مگر...) که این کارانجام می دهد، ادات استثناء گفته می شود، درفارسی نیز گاهی حرف الا برای همین منظور به کار رفته است.

Keywords:

استثناء , انواع استثناء , حالت استثنائی , دستور زبان عربی وفارسی دری , ادبیات تطبیقی