بررسی و تحلیل دو کتاب کهن بلاغی و دو کتاب بلاغی معاصر

علم بلاغت به علت شناساندن زیبایی های هنر شعری از قدیم الایام موردتوجه بوده است. در جهاناسلامی این علم توسط متکلمان برای نشان دادن اعجاز قرآن بسط و گسترش یافت و به تدریج درآثار مستقلی نگارش یافت. ابتدا تفکیک و دسته بندی در اجزاء این دانش صورت نگرفته بود ولیتوسط سکاکی این تقسیم بندی صورت گرفت. پس از ظهور شعر فارسی در قرن سوم به این دانشتوجه بیشتری شد و سرانجام در قرن پنجم اولین اثر یعنی ترجمان البلاغه تالیف شد. یک قرن بعدحدائق السحر تالیف شد که نوآوری مهمی در آن نیست. این نگارش کتاب های بلاغی همچنان درقرن های بعد به صورت تکرار مباحث ادامه یافت تا روزگار معاصر ما که کتاب های ارجمندی مانندفنون و صناعات ادبی از استاد همایی و کتاب های معانی و بدیع در بیان از دکتر سیروس شمیساپدید آمدند. نویسنده اخیر به علت آشنایی با ادب غرب نوآوری هایی در این زمینه ارائه داده است.

Keywords:

بلاغت , رادویانی , وطواط , همایی , شمیسا