درمان بی دردان «درد» یکی از نوآوری های عطار

؛«درد» در عرفان و بین عرفا جایگاه رفیع و ویژه ای دارد. هر سالکی که بتواند با «درد» همراه و آشنا شود به زودی به جایگاه حقیقت نائل می گردد. عطار و مولانا و بسیاری از شعرای عارف به زایندگی درد تاکید ورزیده اند. عطار نیشابوری «درد» را صرفا در شان انسانیت دانسته و بیان نموده، فرشته با تمام عشق و تقربی که دارد، طعم خوش درد را نچشیده است. مولانا تولد نوزاد حقیقت رادر آدمی مشروط به حضور درد می داند. (قدسیان را عشق هست و درد نیست درد را جز آدمی در خورد نیست (منطق الطیر، ۲۸۵:۱۳۹۸) در مقابل درد، بی دردی ست که انسان را به نابودی می کشاند. انسان های بی درد چون فرعون ها ونمرود ها، سرانجام به خودشیفتگی دچار و عاقبت زنده به گور می شوند. در این مقاله کوششنویسنده بر آن است که ابتدا «درد» عارفانه را به عنوان نمونه ای از نوآوری های عطار شناسانده و سپس درد را از دیدگاه عطار بیان نماید.

Keywords:

درد , عشق , نوآوری , عطار نیشابوری