بررسی رابطه بین خودمهربانی و بهزیستی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر مهاباد

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه خودمهربانی با بهزیستی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر مهاباد می باشد. این تحقیق ازلحاظ گردآوری داده ها توصیفی بوده و ازنظر هدف جزو تحقیقات کاربردی به شمار می آید. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر مهاباد که تعداد آن ها ۱۱۲۸۴ نفر است، می باشد. حجم نمونه آماری از طریق فرمول کوکران ۳۷۲ نفر تعیین شد. همچنین شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای می باشد. به منظور جمع آوری داده ها و اندازه گیری متغیرهای مدل از پرسشنامه بهزیستی تحصیلی (AWQB) تومینن- سوینی و همکاران (۲۰۱۲) و پرسشنامه خودمهربانی (SCS-LF) نف (۲۰۰۳) استفاده شد. به منظور خلاصه کردن، طبقه بندی، سازمان دهی، استخراج، توصیف و تجزیه وتحلیل دادههای آمار توصیفی و استنباطی از نرم افزار آماری SPSS-۲۲ استفاده شد. در سطح آمار توصیفی از شاخص مرکزی میانگین و شاخص پراکندگی انحراف استاندارد برای توصیف متغیرهای تحقیق استفاده شد. در سطح آمار استنباطی با توجه به ماهیت متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. درنهایت نتایج یافته های تحقیق نشان دهنده تائید فرضیه های تحقیق می باشد. نتایج حاکی از آن است که بین خود مهربانی و بهزیستی تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین خود مهربانی بر روی بهزیستی تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر مهاباد تاثیر مثبت و معناداری دارد.

Keywords:

خودمهربانی , بهزیستی تحصیلی , دانش آموزان ابتدایی شهر مهاباد