مروری بر مبانی انعطاف پذیری عصبی (Neuroplasticity )

مغز انسان از حدود ۸۶ میلیارد تورون تشکیل شده است. پژوهشگران اولیه معتقد بودند که نوروژنز یا ایجاد نورون های جدید، به س رعت پس از تولد متوقف می شود. امروزه این مساله پذیرفته شده است که مغز دارای ظرفیت قابل توجهی برای تغییر مسیرها، ایجاد ارتباطات جدید و در بعضی موارد حتی ایجاد نورون های جدید است. روش : این مطالعه به صورت مروری و بررسی مقالات و گزارش های منتشرشده خارجی و داخلی در سالهای اخیر در زمینه ( نوروپلاستیسیتی گردآوری شده است. یافته ها: تحقیقات جدید نشان داده اند که تغییرات مغز در پاسخ به یادگیری هرگز متوقف نمی شود. در موارد آسیب به مغز، مانند سکته مغزی، ممکن است تنها بخش هایی از مغزهای که مرتبط با عملکردهای خاص هستند ، آسیب ببینند. در نهایت، بخش های سالم مغز ممکن است این عملکردها را از بین نبرند و توانایی های آنها را بعد از مدتی بازیابی کند. نتیجه گیری : NeuroPlasticity می گوید مغز ما می تواند تغییر کند و ما قربانی ژنها یا ترون هایمان نیستیم، بلکه ما مبدعان و خالقان توانمند وضعیت روانی خود هستیم.این باور نادرست که ما همانند نوشته روی س نگ ثابت و یا تغییرناپذیریم، می تواند افراد را از تلاش برای تغییر باز دارد و مسوولیت پذیری برای بهبود وضعیت خود را از آنها دور کند.همان طور که تئوری میکروب شیوه نگرش ما به اصول بهداشت را تغییر داده به همین روش نیز گسترش دانش ما درباره توانایی تغییر مغز می تواند نوع نگاهی که فرهنگ ما به احساسات، نگرش، طرز تلقی، ارزش ها و رفتارها دارد را دچار دگرگونی کند.

Keywords:

انعطاف پذیری عصبی , انعطاف پذیری مغزی , انعطاف پذیری مغز در کودکان