ردپای خدمات اکوسیستمی در اسناد فرادستی

خدمات اکوسیستم به عنوان سهم ساختار و عملکرد اکوسیستم در بهزیستی انسان تعریف می شود. کاهش این سرمایه طبیعی تهدیدی مستقیم برای حیات انسان است. از این رو اهمیت حفظ سرمایه طبیعی و خدمات اکوسیستمی که از طبیعت سرچشمه می گیرد به طور روزافزون به عنوان مسئله ای حیاتی در دنیا مطرح است. بعد از گذشت دهه هایی که در آن بر جدایی طبیعت از انسان تاکید می شد، حفاظت با نگاهی نو در حال پدیدار شدن است که بر اساس اهمیت برقراری ارتباط میان طبیعت و انسان بنا شده است و در حال ورود به فاز تصمیم گیری است. بنابراین امروزه بررسی اثرات تصمیمات مربوط به تغییر کاربری اراضی بر خدمات اکوسیستم یک نیاز اساسی است که باید در برنامه ریزی مکانی استفاده از اراضی مورد توجه قرار گیرد. بررسی انجام شده نشان می دهد که ادغام رویکرد خدمات اکوسیستمی در برنامه ریزی و مدیریت کاربری اراضی چالشی عمده در سطح جهان محسوب می شود. تحلیل اسناد فرادستی داخلی نیز این موضوع را آشکار می سازد که در ایران نیز موضوع ارزشگذاری خدمات اکوسیستم مورد توجه بوده و قادر است نقش شایان توجهی در اجرایی شدن بسیاری از اسناد فرادستی مرتبط با پوشش اراضی/کاربری اراضی داشته باشد.

Keywords:

سند توسعه , سند آمایش سرزمین , اکوسیستم