پایداری محلات شهری با تاکید بر کیفیت محیط در جغرافیای شهری

هدف اصلی از مقاله حاضر ارزیابی روابط بین مولفه های پایداری و میزان تاثیرگذاری این مولفههابر پایداری محلات شهری در جغرافیای شهر تهران است. محله جیحون به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. داده های پژوهش با استفاده از برداشت میدانی به دست آمده است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و تحلیل داده ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری انجام شده است. یافته ها حاکی از آن است که میانگین مولفه های تبیین کننده پایداری، همچنین سهم هر یک از این مولفهها در تبیین پایداری محله جیحون متفاوت است؛ سرزندگی و منظر بیشترین و تناسب و دسترسی کمترین سهم را در تبیین پایداری داشته اند. تغییر و تحولات امروزی چه به لحاظ محتوایی چه به لحاظ رویه ای تاثیر شگرفی بر میزان پایداری هر محله داشته است. مشکل این محله عمدتا کالبدی است، لذا راه حل این مشکل نیز باید بیشتر بر مسائل کالبدی متمرکز باشد. در این محله می توانیم با یک مدیریت مناسب نسبت به اصلاح و نوسازی کالبد اقدام نماییم و میزان بهره برداری و کارایی سطح محله را افزایش دهیم.

Keywords:

پایداری محلات , کیفیت محیط , جغرافیای تهران , توسعه پایدار شهری