اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر اعتماد به نفس و شادکامی معتادان بهبود یافته شهرستان بابل

این پژوهش با هدف اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر اعتماد به نفس و شادکامی معتادان بهبود یافته شهرستان بابل انجام گردید. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی معتادان مراجعه به کمپ های ترک اعتیاد شهرستان بابل (کلینیک مشاوره و ترک اعتیاد توحید) مراجعه کرده اند می باشد که تعداد ۳۰ معتاد به حالت تصادفی در دو گروه آزمون (۱۵) و شاهد (۱۵) تقسیم می گردند. پرسش نامه اعتماد به نفس و شادکامی تحت عنوان پیش آزمون اجرا و بنابراین برای گروه آزمون جلسه های درمان شناختی رفتاری برگزار شده است. پس از دو هفته از پایان یافتن جلسه ها، از دو گروه شاهد و آزمون، پس آزمون به وجود آمد. بعد از دو ماه، آزمون پی گیری از دو گروه شاهد و آزمون صورت گرفت. برای اندازهگیری متغیرها از پرسشنامه شادکامی مایکل آرگایل (۱۹۸۹) و اعتماد به نفس آیزنک (۱۹۷۶) استفاده شده است. جلسات آزمون درمان شناختی رفتاری سیلر (۲۰۰۸) در ۱۰ جلسه ۴۵ تا ۶۰ دقیقه ای انجام می شود. از تحلیل کوواریانس چند متغیره مانکوا برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داده است که درمان شناختی رفتاری بر اعتماد به نفس و شادکامی معتادان بهبود یافته شهرستان بابل تاثیر دارد.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , شادکامی , اعتماد به نفس , معتادان.