اثر فعالیت جسمانی بر استرس ناشی از پاندمی کرونا در زنان میانسال: بررسی تغییرات کورتیزول و بتا اندورفین

با شروع پاندمی کرونا، استرس شدیدی بر جامعه حکمفرما شد. پژوهش حاضر اثر فعالیت جسمانی بر سطوح هورمون کورتیزول به­عنوان شاخص استرس و بتااندورفین را مورد بررسی قرار داده است. بدین منظور، یک سال پس از شروع پاندمی، ۳۰ زن میانسال فعالی که یکسال بی تمرین بودند (۲۳/۲ ± ۴۲ سال)، به صورت داوطلبانه انتخاب و به­طور تصادفی به دو گروه ۱۵ نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. پس از ارزیابی اولیه­ی سطوح پایه دو متغیر و بررسی عملکرد جسمانی(در سه آزمون عملکردی یک دقیقه­ایی نشستن و برخواستن روی صندلی، بارفیکس خوابیده و پلانک)، گروه تمرین به­مدت ۱۲ هفته در فعالیت جسمانی در منزل به شکل مجازی شرکت کردند و گروه کنترل به زندگی عادی خود ادامه دادند. پروتکل تمرین شامل فعالیت­های جسمانی کاربردی، سه روز در هفته، با شدت ۶۰-۸۵ درصد ضربان قلب بیشینه بود. نمونه گیری مجدد خونی برای بررسی تغییرات کورتیزول و بتا اندورفین، ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین انجام و به آزمایشگاه ارسال شد. نتایج تحلیل واریانس ۲ در ۲ ترکیبی چند متغیره کاهش معنی دار کورتیزول و افزایش معنی دار بتااندورفین در گروه تمرین در نتیجه­ی ۱۲ هفته تمرینات کاربردی در منزل و تفاوت بین گروهی در پس آزمون است (۰۰۰۱/۰p<) را نشان داد. در نتیجه، اجرای مجدد فعالیت جسمانی منظم موجب بهبود در سطوح هورمون­های کورتیزول و بتااندورفین در دوران کرونا شده است.

Keywords:

هورمون استرس , تمرینات کاربردی , کووید-۱۹