تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی ملاتونین مردان مسن غیر فعال

مقدمه و هدف: ملاتونین نقش مهمی در فرآیندهای ریتمیک بدن دارد که بر اثر سالمندی میزان ترشح آن کاهش می یابد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی ملاتونین مردان مسن غیر فعال بود. مواد و روش ها: در پژوهش نیمه تجربی حاضر ۲۰ مرد مسن غیرفعال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه نمونه گیری تصادفی به دو گروه تجربی (۱۰نفر) و کنترل (۱۰نفر) تقسیم شدند. جهت بررسی تاثیر سالمندی بر سطوح ملاتونین، ۱۰ مرد جوان غیرفعال به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پروتکل تمرینی شامل ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت ۵۰ درصد ضربان قلب ذخیره (وهله فعالیت) و ۳۰ درصد ضربان قلب ذخیره (وهله استراحت) بود. سطوح پلاسمایی ملاتونین در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به روش الایزا مورد اندازه گیری قرار گرفت. جهت مقایسه پیش آزمون سه گروه از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) و برای مقایسه پس آزمون دو گروه مسن تمرین و مسن کنترل از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری ۰۵/۰ استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که سالمندی منجر به کاهش معنی دار  سطوح پلاسمایی ملاتونین می شود (۰۵/۰>p). بین افزایش سن و سطوح ملاتونین نیز رابطه معکوس و معنی داری یافت شد (۸۲۴/۰-=r و ۰۰۱/۰=p). همچنین هشت هفته تمرین تناوبی باعث افزایش معنی دار سطوح ملاتونین در مردان گروه مسن تمرین شد (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: فعالیت های ورزشی بویژه از نوع تناوبی با افزایش سطوح ملاتونین در سالمندی، می توانند تغییرات ناشی از کاهش ترشح ملاتونین در سالمندی و تغییرات وابسته به آن بر سیستم های بدن را کاهش دهند یا روند آن را کند کنند.

Keywords:

تمرین تناوبی , ملاتونین , سالمندی