بررسی رابطه اقلام تعهدی و بازده عادی سهام با توجه به نقش تعدیل گری تامین مالی از طریق بدهی

سرمایه گذاران جهت اتخاذ تصمیمات منطقی، نیازمند به دست آوردن اطلاعاتی هستند که به آن ها در انتخاب بهترین سرمایه گذاری که دارای بالاترین بازدهی و کمترین ریسک بوده، کمک کند. بنابراین ارائه ی اطلاعاتی برای سرمایه گذاران و تحلیل گران جهت یاری رساندن به آن ها در پیش بینی بازده سهام شرکت ها ضروری به نظر می رسد. بررسی عوامل تعیین کننده تغییرات بازده سهام می تواند سبب بهبود تصمیم گیری سرمایه گذاران و تخصیص بهینه منابع شود. از این رو پژوهش حاضر با قصد شناخت میزان تاثیر اقلام تعهدی اختیاری و اقلام تعهدی غیر اختیاری بر بازده سهام، در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، انجام گرفته است. بدین منظور تعداد ۱۴۳ شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶ به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شده و مورد آزمون قرار گرفتند . در این پژوهش به منظور تعیین میزان اقلام تعهدی اختیاری و غیراختیاری از مدل جونز (۱۹۹۱) استفاده شده و سپس از طریق مدل رگرسیون با داده های ترکیبی فرضیه های پژوهش، آزمون گردیدند. نتایج حاصل از اجرای آزمون های پژوهش نشان داد که بین اقلام تعهدی اختیاری و اقلام تعهدی غیراختیاری با بازده عادی سهام ارتباط معنی داری وجود دارد. هم چنین سایر نتایج به دست آمده نشان می دهد که وجود تامین مالی از طریق بدهی، رابطه بین اقلام تعهدی اختیاری و اقلام تعهدی غیراختیاری با بازده عادی سهام را تعدیل می نماید.

Keywords:

ساختار بدهی , صورت های مالی , اهرم مالی , سود عملیاتی , تعهدات غیراختیاری