رویکردی بر روش تدریس جیگ ساو دانش آموزان

تعلیم و تربیت مهمترین عامل موثر در دگرگونی طرز نگرش و رفتار بشری است که در مسیر رشد اقتصادی، بهبود کیفیت زندگی، ایجاد دانش و مهارت، تامین فرصت های شغلی و افزایش تولید جامعه به کار گرفته می شود. اغلب، تمامی فعالیت های آموزشی و سرمایه گذاری هایی که در سیستم آموزشی کشور ها می شود جهت تحقق تدریس خوب است؛ چرا که از طریق تدریس مناسب، اهداف نظام تعلیم و تربیت تحقق می یابد. اهمیت تدریس امری غیر قابل چشم پوشی است و در اطمینان از رشد و پیشرفت گستردهی دانش آموزان نهفته شده است. به عبارتی، تدریس به دنبال ایجاد مهارت های شناختی، اجتماعی، احساسی، فرهنگی و فیزیکی و آماده سازی دانش آموزان و تقویت توانایی های آن ها برای آینده می باشد. بر این، نیاز های ویژه دانش آموزان را در طی چند سال اول زندگیشان برآورده می سازد و با توجه به اینکه روش تدریس اهداف خاصی را دنبال می کند، به عنوان یک مولفه حیاتی در نظام آموزشی به شمار می رود. تدریس، روند شکل گیری و آسان سازی یادگیری است که از سوی یاددهنده به سمت یادگیرنده جریان می یابد و در مشارکت این دو به سامان می رسد. در تدریس، تلاش معلمان بر این است که دانسته های خود را به دانش آموزان انتقال دهند، اما با توجه به این که دانش آموزان هر یک ویژگی های مختص به خود را دارند یک روش آموزشی مخصوص، نیاز های یادگیری کلیه دانش آموزان را ارضاء نمی کند و از سوی دیگر، دانش آموزان باید بتوانند روش های مختلف یادگیری را تجربه کنند از میان روش های تدریس مختلف، روش تدریس جیگ ساو نظر بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. روش تدریس جیگساو، یک روش سازماندهی فعالیت های کلاس درس است که باعث می شود دانش آموزان برای موفقیت به یکدیگر وابسته باشند. علاوه بر این یک استراتژی یادگیری مشارکتی است که دانش آموزان را قادر می سازد تا به طور فعال در فرآیند آموزش- یادگیری مشارکت داشته باشند که در این مقاله به نحوه یادگیری، مزایا و معایب آن پرداخته شده است.

Keywords:

جاگ ساو , روش تدریس , یادگیری , آموزش , دانش آموزان