نقش مکانیزم های دفاعی و خودشناسی انسجامی در پیش بینی کیفیت روابط بین فردی

امروزه هیچ شکی وجود ندارد که انسان یک موجود اجتماعی ست و مدام در ارتباط با دیگر انسانها قرار دارد. رفتارهای ما در اغلب اوقات بیش از آنچه انتظار داریم از دیگران تاثیر میگیرد. از این رو دسترسی به دانشی و اطلاعاتی که از طریق آن بتوان عوامل اثرگذار بر روابط اجتماعی افراد را مورد بررسی قرار داد بسیار مطلوب خواهد بود. از این رو هدف از پژوهش حاضر شناسایی نقش مکانیزمهای دفاعی و خودشناسی انسجامی در پیشبینی کیفیت روابط بین فردی بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده و از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را، دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه تهران تشکیل داد، از این رو تعداد ۱۶۰ نفر از افراد واجد شرایط انتخاب شدند. به منظور سنجش پرسشنامه های خودشناسی انسجامی، مکانیسمهای دفاعی و کیفیت روابط بین فردی ارائه شد. داده های پژوهش با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد کیفیت روابط بین فردی با خودشناسی رابطه ای مثبت و با مکانیسمهای دفاعی رابطه ای منفی دارد. بر اساس این یافته ها میتوان نتیجه گیری کرد که مکانیسمهای دفاعی و خودشناسی انسجامی با کیفیت روابط بین فردی افراد رابطه معناداری دارند، از این رو میتوان با شناسایی این متغیرها در افراد و ارتقاء بخشیدن به آنها، کیفیت روابط افراد را بهبود بخشید.

Keywords:

خودشناسی انسجامی , کیفیت روابط بین فردی , مکانیسمهای دفاعی