بررسی نشاط زنان و مردان شاغل در استانداری شهر یزد

نیروی انسانی از حساس ترین و مهمترین منابع یک سازمان محسوب میشود و نشاط و شادابی کارکنان از اهمیت ویژهای برخوردار است. بر همین مبنا، ازآنجاییکه اشتغال در بیشتر جوامع مقدار زیادی از زمان فردی را مصرف میکند، به نظر میرسد که سطح نشاط افراد میتواند به وسیله میزان رضایت در بخشها و یا جنبه های دیگر اشتغالشان، تحت تاثیر قرار بگیرد. در همین راستا هدف مقاله حاضر بررسی میزان نشاط اجتماعی در بین زنان و مردان شاغل در سازمان استانداری شهر یزد است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است و داده ها با ابزار پرسشنامه جمع آوری شده اند. جامعه آماری تحقیق را، زنان و مردان شاغل استانداری شهر یزد تشکیل میدهد. تعداد ۱۶۹ نفر به عنوان حجم نمونه بر اساس جدول مورگان انتخاب گردید؛ و با نمونه گیری تصادفی موردمطالعه قرار گرفت. اعتبار پرسشنامه از نوع محتوایی و پایایی آن نیز با ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. یافته های پژوهش نشان داد، زنان شاغل نسبت به مردان شاغل از نشاط اجتماعی کمتری برخوردار هستند. بین متغیرهای مستقل، سن، میزان تحصیلات، میزان سنوات، رضایت شغلی و فرسودگی شغلی با میزان نشاط اجتماعی کارمندان رابطه معنادار مشاهده شد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه از نقش دو متغیر رضایت شغلی و فرسودگی شغلی حمایت کرد که در این میان رضایت شغلی بیشترین نقش را در تبیین متغیر نشاط اجتماعی ایفا کرد. در واریانس ترکیب خطی متغیرهای مستقل، متغیرهای رضایت شغلی و فرسودگی شغلی توانستند ۲۱ درصد از واریانس میزان نشاط اجتماعی را تبیین کنند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که رضایت شغلی مردان بیش از زنان و فرسودگی شغلی نزد زنان بیشتر از مردان گزارششده است. درنتیجه میتوان با راهکارهایی مانند برگزاری کارگاه و دوره های آموزشی جهت ارتقای مهارت شادسازی و نشاط اجتماعی ویژه زنان، بهبود شرایط محیط شغلی، شفافیت وظایف و مسئولیتها؛ عدم تداخل نقشها و وظایف شغلی؛ مشارکتهای گروهی؛ مشخص و شفاف بودن نظام ارتقا، پاداشها و ترفیعات سازمانی و اقداماتی ازایندست نیز میتواند به افزایش نشاط اجتماعی کمک کرد.

Keywords:

نشاط شغلی , رضایت شغلی , فرسودگی شغلی , زنان و مردان شاغل , استانداری.