ضرورت آموزش صیانت از محیط زیست به دانش آموزان دوره اول دبستان

حرکت در مسیر صیانت از محیط زیست جز از طریق جلب اعتماد و مشارکت شهروندان، آگاه کردن آنان و مسوولیت پذیر کردن شان در قبال نتیجه رفتار و عملکرد خود میسر نخواهد شد. آموزش ابزار تحول و توسعه اجتماعی و موثرترین عامل در تغییر رفتار، بینش و نگرش منابع انسانی تلقی می شود. آموزش پلی به سوی توسعه پایدار است. تعلیم و تربیت شالوده فکری، ذهنی و شخصیتی "متعلم" را پی ریزی کرده و به آماده شدن فرد برای کسب الگوهای نوین رفتاری کمک می کند. هدف از آموزش محیط زیست، ایجاد حساسیت، تعهد و مسوولیت در افراد در رابطه با حوادث و تغییرات فیزیکی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست محیطی و تاثیر آن ها بر زیست کره است.از آن جایی که دوران کودکی نقش بسزایی در نهادینه سازی رفتارهای شهروندی در جامعه ایفا می کند، کتاب های درسی حاوی مطالب زیست محیطی در شکل گیری و تثبیت این رفتارها کمک خواهند کرد. نگرش های محیط زیستی که در دوران کودکی شکل می گیرند مادام العمر و تغییر ناپذیر هستند. واکنش هایی ارزش گرایانه به اشیاء یا رفتارها بر اساس باورها در مورد آن اشیاء یا رفتارها هستند. نگرشها به جمع بندی و یکپارچه سازی ارزشها و باورهای ما در مورد موضوعی خاص کمک می کنند. اگر ما خواهان این هستیم که بزرگسالان در نسل های بعدی به زمین احترام بگذارند، باید در برنامه درسی به خصوص در دوره اول دبستان، آموزش محیط زیست و رابطه متقابل بین فعالیت های انسان و محیط زیست را قرار دهیم. در این مطالعه پس از بیان مقدماتی در خصوص چالش های محیط زیستی و لزوم آموزش محیط زیست به راهکارهای راهبردی در زمینه آموزش محیط زیست در مدارس پرداخته شده است.

Keywords:

محیط زیست , توسعه پایدار , آموزش , الگوهای رفتاری