بررسی عرفان در غزل ۲۲۶ فروغی بسطامی

شعروشاعری در برهه هایی از تاریخ تهی از هرچه معنویت شد اما با ورود عنصر تصوف وعرفان به آن تحولات چشمگیری در آن بهوجود آمد.حقیقت شعر هم چیزی نیست جز اظهار جذبات درونی.شعر وعرفان از یک مشرب یعنی ذوق و الهام سرچشمه می گیرند.لذا با نزدیکی آن دو به یکدیگر یک نوع شعر عرفانی شکل گرفتکه به بیان احوال عارفان وتفسیر افکار آنان می پرداخت.قصیده،مثنوی و غزل رنگ و بوی عرفان به خود گرفت وتجربه جدیدی ازقرن پنجم در شعروشاعری آغاز شد.درغزل ۲۲۶ فروغی بسطامی این عرفان به شکلی ویژه خودش را نشان داده این غزل علاوه بر توجه کردن به برخی از ویژگی هایعرفان راه های رسیدن به عرفان ووصول به حق راهم بیان می کند راه هایی مثل بودن عنایت حق درمسیر عرفان وداشتن اخلاصبه جای انجام کارهای بیشمار ظاهری و...درمقاله حاضربه دنبال بررسی عرفان ازمنظر فروغی بسطامی هستیم هرچندکه عرفان بسیار گسترده و وسیع ومبهم است اما بررسیغزلیات شاعران بزرگی همچون فروغی می تواند در روشنگری پیچیدگی های این موضوع جهان شمول موثر باشد.

Keywords:

تصوف , عرفان , شعرعرفانی , غزلیات , فروغی بسطامی