مدل تحلیلی اثرات میکرو و نانوذرات آلاینده هوا در کاهش اشعه خورشید

در این تحقیق، میزان تاثیرپذیری تابش خورشیدی از عواملی مانند فاصله زمانی از ظهر خورشیدی و غلظت نانوذرات آلاینده هوا در سه اندازه مختلف (PM۱۰، PM۲.۵ و PM۱.۰) مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، تابش خورشیدی و غلظت آلاینده ذرات معلق (PM۱۰، PM۲.۵ و PM۱.۰) در روزهای تابستان اندازه گیری شده و از بررسی آماری اطلاعات به دست آمده، مدل های پیش بینی کننده میزان تابش بر حسب غلظت ذرات و فاصله از ظهر خورشیدی، در سه رابطه برای PM۱۰، PM۲.۵ و PM۱.۰ به دست آمده است. در ادامه، روابط مورد ارزیابی قرار گرفته تا از درستی و اثربخشی آن ها اطمینان حاصل شود. وقتی که مقدار واقعی تابش خورشیدی برابر ۱۹۵۳ کیلوژول بر متر مربع است، روابط سه گانه مذکور، میزان تابش را به ترتیب ۱۹۵۲، ۱۹۵۴ و ۱۹۵۳ کیلوژول بر متر مربع پیش بینی می کنند.

Keywords:

Sun radiation , Air pollution , Particulate matter , Micro-particle , Nano-particle , Modeling. , تابش خورشید , آلاینده هوا , ذرات معلق , نانوذرات , میکروذرات , مدل سازی.