کاربرد «فطرت» به مثابه مبنای تعلیم و تربیت انسان از منظر علامه مصباح با تاکید بر آیات و روایات

مبنا بودن فطرت برای تعلیم و تربیت مطمح نظر خاص بسیاری از اندیشمندان بزرگ اسلامی است. در این تحقیق، کاربرد فطرت به مثابه مبنای تعلیم و تریبت انسان از منظر علامه مصباح یزدی و با تاکید بر آیات و روایات بررسی شدهاست. روش تحقیق «نوصیفی - تحلیلی» است. نتایج این تحقیق عبارت است از: ۱. فطرت انسان مزین به ویژگی های درخشنده ای از حقیقت جویی و علم به خوبی ها و بدی ها و گرایش های شفافی است که از درون شکفته می شود و مسیر حبات سعادتمندانه بشر را ترسیم می کند. انسان حتی در امیال به ظاهر مشترکش با حیوان، دارای ویژگی های خاصیاست که مخصوص انسان است و حیوان در آن اشتراک ندارد. ۳. تعلیم و تربیت اسلامی - تماما- هماهنگ با فطرتاست. ۴. فطرت کاربردهای زیادی در زندگی آدمی دارد؛ ازجمله مبنای تعلیم و تربیت است و تعیین اهداف تربیتی وکشف اصول تربیتی از ان، مسیر حرکت به سوی سعادت را ترسیم می نماید. ۵. استاد مصباح ویژگی های طبیعی شناختی وگرایشی انسان ر مبانی تعلیم و ترببت دانسته است که به صورت گزاره های خبری مطرح می شوند. ۶ درک فطری انساناز بایدها و نبایدها ارزشی حصولی نیست. بلکه حضوری است.

Keywords:

کاربرد فطرت , مبانی , تعلیم و تربیت اسلامی , ارزش های اخلاقی