کارکرد های مرشدیت سازمانی و نقش ان بر تغییر نگرش شغلی کارکنان و کاهش فالت زدگی شغلی

منابع انسانی به عنوان منبع حیاتی موفقیت بیشتر سازمان ها، دیرزمانی نیست که مورد بحث و بررسی پژوهشگران قرار گرفته است. با وجود توجه فزاینده به این حوزه ی پژوهشی، منابع انسانی تحت عنوان سرمایه های مولد ارزش نگریسته شده و جز در موارد اندکی، ریسک های مربوط به آن بهصورت سامان مند مورد بررسی قرار نگرفته است. در سالهای اخیر مرشدیت منتورینگ به عنوان یک ضرورت در عین حال پیچیده و نیز به عنوان معلم پویای جدید مطرح شده است. بسیاری از برنامه های سازمان به دنبال راه هایی هستند تا بتوانند با کارکنان و نوع نگرش آنها ارتباط برقرار کنند؛ مرشدیت موجب ارائه کمک های رسمی مدیران و نیز حمایت زیردستان به صورت انفرادی شده تا بدین صورت باعث موفقیت آنها در درون سازمان و در نهایت کاهش فالت زدگی شغلی گردد. مرشدیت، رابطه ای است که در آن فردی با تجربه و آگاه، مسئولیت هدایت و توسعه فردی کم تجربه و مبتدی را بر عهده میگیرد. منظور از این رابطه افزایش توانایی ها و ظرفیت یادگیری افراد مبتدی و کمتجربه میباشد. در روابط منتورینگ، منتورها منابع ارزشمندی جهت بنا نهادن و حفظ و نگهداشت یادگیری سازمانی است. هدف این مقاله بررسی تاثیر مرشدیت سازمانی بر تغییر نگرش شغلی کارکنان و کاهش فالت زدگی شغلی میباشد. مقاله بیانگر این است که منتورینگ میتواند بهعنوان مکانیسمی مناسب جهت تغییر نگرش شغلی کارکنان و کاهش فالت زدگی شغلی معرفی گردد.

Keywords:

مرشدیت منتورینگ , نگرش شغلی , رضایت شغلی , فالت زدگی شغلی , کارکنان