حمایت از علائم تجاری و حق اختراع در حقوق ایران و معاهدات پاریس و تریپس

در سال ۱۸۸۳معاهد پاریس با هدف حمایت از مالکیت صنعتی، آغاز بکار نمود و بدنبال آن معاهدات و کنوانسیون های برن و رم بر توسعه کمی و کیفی هریک نسبت به قوانین مافوق خود کامل تر و جامع تر عرضه شد. نقص های موجود در کنوانسیون ها و موافقت نامه های قبلی و عدم وجود یک ساز و کار اجرایی موثر در آنها از دهه ۱۹۷۰به بعد، باعث مطرح شدن بحث های حقوق مالکیت فکری از سوی کشورهای توسعه یافته در مذاکرات دور اروگوئه در قالب موافقت نامه عمومی تعرفه و تجارت «گات» شد که سرانجام به تصویب موافقت نامه جنبه های تجاری حقوق مالکیت فکری، تریپس منجر گردید و اجرای این موافقتنامه از سال ۱۹۹۵ آغاز شد. این موافقت نامه جامع ترین سند بین المللی در مورد حقوق مالکیت فکری است و حوزه هایی مثل حق مولف (کپی رایت) و حقوق جانبی، علایم تجاری، علایم جغرافیایی، طرح های صنعتی، حق اختراع، طرح های ساخت مدارهای یکپارچه و اسرار تجاری را در بر می گیرد. در نظام حمایت از یک علامت، بدون اینکه به ثبت رسیده باشد حمایت زمانی صورت میگیرد و آن هنگامی است که علامت مزبور در یک کشور، شهرت قابل توجهی یافته باشد. این نظام حمایتی توسط ماده ۶کنوانسیون پاریس ایحاد شده است. با توجه به کارکردها و اهمیت علائم تجاری، بدیهی است که باید از این علائم حمایت قانونی کافی به عمل آید.

Keywords:

علائم تجاری , حقوق ایران , اسناد بین الملل , معاهده پاریس , معاهده تریپس