تاثیر تدلیس در پیش قرارداد بر عقد در فقه، حقوق ایران و انگلیس و تحلیل رویه قضایی ایران

در این نوشتار، تدلیس در مذاکرات قراردادی و تاثیر آن در عقد اصلی با هدف تبیین جایگاه عدم رعایت حسن نیت در پیش قرارداد بر اساس نقد و بررسی یکی از آراء قضایی مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. پرسش اصلی این است که آیا تدلیس و فقدان حسن نیت در مذاکرات قراردادی می تواند تاثیری در خود عقد داشته باشد؟ در صورتی که پاسخ آری باشد، مستندات آن چه خواهد بود؟ و در رویه قضایی چه مواجهه ای با آن شده است؟ در این نوشتار با مطالعه رویه قضایی و مبانی حقوقی و همچنین منابع فقهی، این نتیجه حاصل گردید که تدلیس در مذاکرات قراردادی می تواند در عقد اصلی نیز اثر گذار باشد و حقوق ادعایی تدلیس کننده و طرف فاقد حسن نیت را غیر قابل استماع بکند. در نتیجه یکی از طرفین قرارداد نمی تواند با سوء نیت نسبت به انعقاد قرارداد مبادرت ورزیده و برخی از مسائل مهم قرارداد را پنهان کرده و قرارداد بر آن بنا شود و در ادامه انتظار داشته باشد که بتواند به حقوق ادعایی خود برسد. در واقع قاعده اقدام مانع از این خواهد شد که تدلیس کننده رفتاری که به ضرر خود انجام داده است را به عنوان یک رفتار قابل احترام مطالبه بکند.

Keywords:

تدلیس , پیش قرارداد , مذاکرات پیش قراردادی , حسن نیت در قراردادها , حقوق انگلیس , قاعده اقدام