آسیب شناسی محتوای پویانمایی های غربی در تربیت دینی کودکان

امروزه، پویانمایی ها به عنوان مهم ترین ابزار برای جهت دهی تفریح ها، ارزش ها، باورهای دینی و غیردینی کودکان به کار گرفته می شوند. صرف نظر از دستاوردهای این رسانه در تربیت کودکان، می توان آن را ابزاری در خدمت ناتوی فرهنگی جهان غرب علیه فرهنگ های بومی و اسلامی دانست که می کوشد با القای مفاهیم ضد دینی خود از طریق محتوای لذت بخش و جذاب، کودکان را برای پذیرش ضد ارزش های دهکده جهانی آماده سازد. موضوع مهم در اینجا، ساده انگاری خانواده ها و متولیان رسانه های گروهی است؛ آنهایی که هرگونه پویانمایی را بدون آگاهی از محتوای فکری و قالب بندی سنی در اختیار کودکان قرار می دهند. بنا بر اهمیت رسانه ها در شکل گیری شخصیت، اعتقاد و باورهای کودکان، می باید مبانی شناختی و آسیب شناسی پویانمایی ها در اولویت باشد؛ زیرا امروز، بذر آینده کاشته می شود و باید مبانی نظری در جهت بازشناسی پویانمایی های دینی و ضد دینی تبیین و تعریف شوند. ازاین رو، در این مقاله به شیوه تحلیلی توصیفی به رمزگشایی تفکر و آسیب های موجود در پویانمایی های مشهور بر اساس مبانی تربیت اسلامی پرداخته می شود. تحلیل یافته ها نشان می دهد که اکثریت پویانمایی های غربی، به صورت نهان در پی «تخریب، تحریف، تغییر و تصرف» در اصول ادیان ابراهیمی، به خصوص اسلام و نهادینه سازی باورهای جایگزین از ادیان غیرتوحیدی هستند.

Keywords:

Animation , Children , religious education