مطالعه تاثیر تراز آب زیرزمینی بر نشست پی های عمیق واقع بر شیروانی های خاکی به روش اجزاء محدود تحت بار ثقلی

گستردگی احداث پی ها در مجاورت شیب های خاکی و تاثیر حضور شیب خاکی مجاور بر کاهشظرفیت باربری و افزایش جابه جایی های این پی ها، منجر به استفاده از راهکارهایی جهت بهبود رفتارپی های نزدیک به شیب خاکی شده است. جهت جلوگیری از جابه جایی های غیر مجاز سازه های بلندو سنگین، به جای پی های سطحی، استفاده شده است. لغزش شیروانی های خاکی یکی از پدیده هایمخرب ژئو تکنیکی می با شد که همه ساله خ سارات فراوان به همراه دارد ، که می توان به خساراتجانی و مالی و همچنین خسارات غیر مستقیم نظیر اختلال در زیر ساخت های مهم ، انسداد جاده ها وراه آهن و خدمات حیاتی مانند آب ، برق و گاز اشاره کرد.برای کنترل و کاهش پتانسیل لغزش شیروانیها روش های متنوعی وجود دارد که هر کدام از این روش ها تابعی از اندازه و اهمیت پروژه می باشد.برای جلوگیری از چنین نشست هایی لازم ا ست تکنیک های خاصی برای بهبود و ضعیت خاک به کارگرفته شود. از دیدگاه مهندسی ژئوتکنیک، روشهای تقویت خاک را می توان به دو دسته کلی تقسیمکرد: روشهای فیزیکی، شامل تمام کارهایی است که باعث افزایش دانسیته خاک می شود، روشهایشیمیایی، شامل تثبیت خاک از طریق افزودن موادی نظیر آهک، سیمان، قیر و سایر مواد شیمایی، میباشد. در این تحقیق در تغییرات نشست ، ظرفیت باربری و ضریب اطمینان برای فونداسیون سطحی دردو حالت بهسازی نشده و بهسازی شده با گروه شمع، تحت ترازهای مختلف آب زیر زمینی مورد مطالعهقرار می گیرد. در ادامه ابتدا به توضیحاتی در مورد شیروانی ها و نحوه گسیختگی آنها پرداخته می شودو سپس انواع فونداسیون ها بررسی شده و به طور خاص فونداسیون های عمیق مورد مطالعه قرار می گیرند.