تولید نانودیسپرسیون کورکومین با استفاده از دو روش آب مادون بحرانی و روش جایگزینی حلال و ارزیابی ویژگی های فیزیکی شیمیایی، رئولوژیکی، آنتی اکسیدانی و ضدباکتریایی آنها

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 125

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_FOODRE-29-4_007

تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1401

Abstract:

زمینه مطالعاتی: کورکومین به عنوان رنگدانه طبیعی موجود در زردچوبه دارای خواص منحصر به فردی می­باشد که قابلیت استفاده از آن در فرمولاسیون­های غذایی و دارویی را افزایش داده است. حلالیت پایین این ماده در سیستم­های آبی از محدودیت­های اصلی کاربرد کورکومین می­باشد. هدف: هدف از تحقیق حاضر تولید نانودیسپرسیون کورکومین در آب برای افزایش حلالیت آن می­باشد. روش کار: نانودیسپرسیون کورکومینتوسط روش نوین آب مادون بحرانی و روش متداول جایگزینی حلال بر پایه اتیل­استات و با استفاده از امولسیفایر تویین۲۰ تولید و ویژگی­های فیزیکی­شیمیایی، رئولوژیکی، پایداری فیزیکی، ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی نانودیسپرسیون­های تولیدی با هم مقایسه گردید. نتایج: نتایج آنالیز پراکندگی نور دینامیکی نشان داد که نانودیسپرسیون کورکومین تولیدی توسط روش نوین استفاده از آب مادون بحرانی دارای کمترین اندازه ذره (nm ۱/۱۰) و شاخص پراکندگی (۰۶/۰) و بیشترین قابلیت هدایت (ms/cm ۴۰۱/۰) و مقدار پتانسیل زتا (mV ۸/۱۵-) در مقایسه با روش جایگزینی حلال می­باشد. نتایج حاصل همچنین نشان داد که نانودیسپرسیون کورکومین حاصل با روش نوین آب مادون بحرانی رنگ زرد روشن (۵۵/۲=b) با کدورت کمتر (NTU ۰۶۳/۰) و ویسکوزیته پایین در مقایسه با خواص مذکور نانودیسپرسیون کورکومین تولیدی با روش جایگزینی حلال است. نتیجه­گیری نهایی:  نانودیسپرسیون تولید شده با  روش آب مادون بحرانی دارای بالاترین خاصیت آنتی اکسیدانی در مقایسه با محلول کورکومین در آب و خاصیت ضدباکتریایی در برابر باکتری­های گرم مثبت و گرم منفی می­باشد. علاوه بر این نانودیسپرسیون تولیدی با روش نوین یعنی آب مادون بحرانی، دارای پایداری فیزیکی در ظرف مدت زمان سه ماه می­باشد.

Authors

زهرا سیار

گروه مهندسی شیمی-صنایع غذایی ، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند تبریز

هدا جعفریزاده مالمیری

گروه مهندسی شیمی-صنایع غذایی ، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی سهند تبریز