ارزیابی خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در سال ۱۳۹۶

مقدمه: دستیابی به موفقیت تحصیلی و پیشرفت به عنوان هدف غایی فراگیران و نظام آموزشی هر کشوری تلقی می­شود، که تحقق این امر متاثر از عوامل متعددی است. یکی از این عوامل، خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان می ­باشد که باورهای فراگیران در مورد توانایی ­های خود در فرایند تحصیل تعریف می­ شود. این مطالعه با هدف ارزیابی خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم در سال ۱۳۹۶ انجام شد. روش: در این مطالعه مقطعی که به صورت توصیفی تحلیلی انجام شد ۱۸۸ دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه­ گیری چند مرحله ای از بین دانشکده­ ها با رعایت معیارهای ورود و خروج از مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ­ها پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی تحصیلی (۳۲ گویه) بود. داده ­ها توسط نرم فزار SPSS ۱۹ توسط شاخص های مرکزی و توزیع فراوانی توصیف و با استفاده از آزمونهای T مستقل، ANOVA، آزمون دانکن و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن در سطح معنی­داری کمتر از ۰/۰۵ تحلیل شد. یافته ها:  میانگین و انحراف معیار سن نمونه های ۱/۷۲ ± ۲۱/۳۸ سال، ۸۱/۹% نمونه ­ها مونث، ۷۸/۷% مجرد و ۵۶/۹% خوابگاهی بودند. میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان ۲۱/۱۹ ± ۱۰۹/۸۴ نمره از دامنه قابل اکتساب ۱۶۰- ۳۰ نمره بود. این نتایج نشان داد که ۴/۳% دارای خودکارآمدی تحصیلی ضعیف، ۵۷/۴% دارای خودکارآمدی تحصیلی متوسط و ۳۸/۳% دارای خودکارآمدی تحصیلی خوب بودند. آزمون­ های آماری نشان دادند که خودکارآمدی تحصیلی بر حسب جنس (۰/۰۱۴=P) و دانشکده محل تحصیل (۰/۰۰۱=P) اختلاف معنی­ داری دارد. آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی تحصیلی با معدل تحصیلی همبستگی مستقیم معنی­ داری وجود دارد (۰/۰۰۱>P و ۰/۳۸۱=r). نتیجه­ گیری: در نهایت نتایج نشان داد که دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم از خودکارآمدی تحصیلی متوسطی برخوردار هستند و با توجه به ارتباط آن با برخی مولفه­ های موثر در تحصیل لازم است برنامه­ های ارتقاء آن در دانشگاه جهت دانشجویان لحاظ گردد.

Keywords:

Academic self-efficacy , academic achievement , student , خودکارآمدی تحصیلی , پیشرفت تحصیلی , دانشجو