بررسی تاثیر آموزش معکوس برمیزان آمادگی یادگیری خود راهبر دانشجویان پرستاری

چکیده مقدمه: امروزه  محیط های آموزشی به طور جدی بر اهمیت آمادگی یادگیری خود راهبر فراگیران تاکید می ورزند و از سوی دیگر آن دسته از روش های آموزشی که در آنها مدرسان می توانند از تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات استفاده نمایند بسیار مورد توجه قرار گرفته است لذا مطالعه ی حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش معکوس برمیزان  آمادگی یادگیری خود راهبر دانشجویان پرستاری انجام شد . روش: مطالعه ی حاضر مطالعه ایی نیمه تجربی است که بر روی ۳۶ نفر دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری میبد انجام شد. ۱۲ جلسه درس پرستاری بیماری کودکان به روش سنتی سخنرانی بهمراه اسلاید و ۱۲ جلسه به شیوه ی کلاس درس معکوس تدریس شد. ابزار جمع اوری داده ها پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه آمادگی یادگیری خود راهبر فیشر بود که در جلسه ی ۱۲ و جلسه ۲۴ توسط دانشجویان تکمیل و داده ها در نرم افزار آماری spss نسخه ۲۲  تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : نتایج نشان داد که مقایسه ی میزان آمادگی یادگیری خودراهبر نمونه های مورد مطالعه قبل و بعد از مداخله ، اختلاف آماری معناداری داشته است (۰۰۴/۰ = p ) همچنین در حیطه ی رغبت به یادگیری تفاوت معنادار بود(۰۰۱/۰ = p )ولی در حیطه های خود کنترلی و خود مدیریتی تفاوت معناداری مشاهده نشد(۰۵/۰ p>) . نتیجه گیری :استفاده از روش کلاس درس معکوس می تواند تاثیری مثبتی بر آمادگی یادگیری خود راهبر دانشجویان داشته باشد و در کنار روش های تدریس سنتی مورد استفاده قرار گیرد.  

Keywords:

keywords: flipped education , Self-directed learning readiness , nursing students , کلیدواژه ها : آموزش معکوس , آمادگی یادگیری خود راهبر , دانشجویان پرستاری