نقش هوش اجتماعی و تاب آوری در احتمال خودکشی دانش آموزان

مقدمه: هوش اجتماعی و تاب آوری از عوامل مهم تاثیرگذار بر احتمال خودکشی دانش­آموزان به شمار می روند. لذا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش اجتماعی و تاب آوری در احتمال خودکشی دانش­آموزان انجام شد. روش ها: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر اهر در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بود که ۳۳۷ نفر از آن ها با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس هوش اجتماعی ترومسو (۲۰۰۱)، مقیاس خود تاب آوری کلاهنن (۱۹۹۶) و مقیاس احتمال خودکشی کال و گیل (۲۰۰۲) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss۲۲ و روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام) استفاده گردید. یافته ها: نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین هوش اجتماعی و تاب آوری با احتمال خودکشی رابطه منفی معنادار وجود دارد (۰۱/۰P<). همچنین هوش اجتماعی و تاب آوری توانستند به طور معناداری احتمال خودکشی دانش­آموزان را پیش بینی کنند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که هوش اجتماعی و تاب آوری نقش مهمی در کاهش احتمال خودکشی دانش­آموزان دارند؛ بنابراین، در هرگونه برنامه ریزی برای پیشگیری و کاهش خودکشی دانش آموزان، باید به هوش اجتماعی و تاب آوری توجه ویژه ای شود.

Keywords:

Social Intelligence , Resilience , Suicide Probability , Students , هوش اجتماعی , تاب آوری , احتمال خودکشی , دانش آموزان