اثربخشی آموزش به سبک مشارکتی از نوع تکنیک جیک ساو در کلاس درس جغرافیا بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان ارزیابی آموزش به سبک تکنیک جیک ساو در کلاس درس جغرافیا بر رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر سال دوم دوره متوسطه اول شهرستان سرپل ذهاب بودند. به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ، تعداد ۶۰ نفر انتخاب و در دوگروه کنترل(۳۰ نفر) و آزمایش(۳۰ نفر) به شیوه تصادفی جایگزین شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون بود. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معنی دار یافت شد. همچنین بین گروه ها از لحاظ مهارت اجتماعی در مولفه های دوری از رفتارهای غیراجتماعی، دوری از پرخاشگری، دوری از برتری طلبی، ارتباط مناسب با همسالان تفاوت معنی دار یافت شد (۰۵/۰P<). ولی این تفاوت ها در مولفه گرایش به رفتارهای مناسب معنی دار نشد. (۰۵/۰تدریس جیک ساو به منظور ارتقای مهارت های اجتماعی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

یادگیری مشارکتی , تدریس جیک ساو , مهارت اجتماعی , دانش آموزان