اثربخشی طرحواره درمانی بر گرایش به مواد و تنظیم عواطف در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون

چکیدههدف پژوهش حاضر با هدف اثربخشی طرحواره درمانی بر گرایش به مواد و تنظیم عواطف در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی است به شیوه پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل که از میان مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون مجتمع شهید ملت دوست،۳۰ نفر به شیوه هدفمند انتخاب و با تخصیص تصادفی در گروه آزمایش و کنترل هر گروه ( ۱۵ نفر) قرار داده شدند. در ادامه ۵ نفر از پژوهش خارج شدند، ۴ نفر ریزش داشتند.در گروه طرحواره درمانی ۱۱ نفر، و گروه کنترل ۱۰ نفر باقی ماندند. افراد گروه آزمایش در معرض مداخله ی ۱۷ جلسه ای طرحواره درمانی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل در معرض چنین مداخله ای قرار نگرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه گرایش به مواد و عواطف مثبت و منفی استفاده شد. داده های پژوهش به کمک نرم افزار «اس. پی. اس. اس» و با استفاده از شاخص های آماری توصیفی و تحلیل واریانس با انداره گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد طرحواره درمانی در کاهش گرایش به مواد و تنظیم عواطف در پایان درمان و بعد از پیگیری دو ماهه موثر واقع شده است و از طرحواره درمانی به عنوان یک روش درمانی موثر همراه با متادون درمانی برای کاهش گرایش به مواد و تنظیم عواطف، می توان استفاده نمود.

Keywords:

طرحواره درمانی , درمان نگهدارنده با متادون , تنظیم عواطف , گرایش به مواد