پیش بینی شادکامی بر اساس مولفه های تاب آوری با استفاده از شبکه های عصبی فازی در زنان سرپرست خانوار

زنان سرپرست خانوار مشکلات جسمی و روانی بسیاری دارند. می توان از روش های محاسبات ریاضی به عنوان ابزاری کارا برای پیش بینی مشکلات روانی افراد استفاده نمود. هدف مندی و خوش بینی به آینده از مولفه های مهم در تاب آوری است که در شادکامی زنان موثر است. عدم شادکامی و افسردگی در زنان سرپرست خانواده یک بیماری است لذا نیاز به شناسایی و پیش بینی دارد. هدف از انجام این تحقیق پیش بینی شادکامی زنان سرپرست خانواده بر اساس مولفه های تاب آوری با استفاده از سیستم استنتاج عصبی فازی بود. ابزار اندازه گیری پرسشنامه تاب آوری کانر و دیودیسون و شادکامی آکسفورد بود. جامعه آماری شامل تعداد ۵۰ زن سرپرست خانواده بود. پس از تکمیل، نمره گذاری پرسشنامه و ثبت اطلاعات و تحلیل با نرم افزار SPSS و کاربرد جعبه ابزار ANFIS به مدلسازی اقدام گردید. میانگین نمره تاب آوری و شادکامی زنان سرپرست خانوار به ترتیب ۳۹.۸ و ۴۰.۲۶ بود. پس از ارزیابی مدل ها، از مدل نهایی برای پیش بینی شادکامی براساس مولفه های تاب آوری استفاده شد. براساس نتایج همبستگی بین تاب آوری و شادکامی زنان سرپرست خانواده ۰.۹۶ بود. نتایج نشان داد افزایش تاب آوری در زنان سرپرست خانواده تاثیر مستقیم و معناداری بر میزان شادکامی آنان داشت. براساس نتایج دقت بالا ۰.۹۴ مدل نهایی شبکه های عصبی فازی می توان برای پیش بینی سطح شادکامی زنان سرپرست خانواده بویژه در سطح خطر افسردگی به خوبی و با دقت بالا استفاده نمود.

Keywords:

زنان سرپرست خانوار , شادکامی , تاب آوری , شبکه های عصبی فازی