الگوی تفکر از منظر آیت الله جوادی آملی

حیات انسانی بر بنیاد تفکر استوار می باشد. الگوی تفکر از منظر آیت الله جوادی آملی در چارچوب تفکر وحیانی قابلیت الگوسازی می یابد. چیستی و فرایند تفکر در دیدگاه ایشان در واقع بخشی از نظام معرفتی نظام مند است که او از منابع دین، دریافت نموده است. در این پژوهش سعی گردید که موضوع تحقیق با ارجاع به پیوند هستی شناسی، انسان شناسی و معرفت شناسی، الگوسازی گردد. محورهای اصلی آن شامل چیستی و خاستگاه تفکر، مراتب و تحولات فکری، الگوی تفکر و علم دینی می گردد. علم دینی محصول تفکر دینی است. تولید و تدوین علم دینی، مستلزم تصحیح الگوی فکری، تمهید عالم دینی و تربیت عالم دینی است. از منظر ایشان هستی شناسی بنیادهای نظام علمی را تمهید می نماید. تفکر با شخصیت اخلاقی انسان پیوند داشته و نظام علمی متناسب با الزامات اجتماعی تعین می یابد. تفاوت علم دینی با علم غیر دینی در ماهیت علم نیست بلکه در میزان واقع نمایی و غایت است که هرکدام تعقیب می کند. علوم بریده از مبدا و معاد، در سطح طبیعت متوقف می ماند اما در تفکر وحیانی، تمام ریشته های علمی با معرفت الهی مهار گردیده و در متن طبیعت، معنویت جست وجو می گردد.

Keywords:

تفکر , الگوی تفکر , تفکر و حیات انسانی , تفکر و اخلاق , تعین اجتماعی معرفت , علم دینی