پیش بینی خودکنترلی براساس مهارت های اجتماعی و رفتاری دانش آموزان با نیازهای ویژه ذهنی آموزش پذیر دبستان های استثنایی شهر تهران

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکنترلی براساس مهارت های اجتماعی و رفتاری دانش آموزان با نیازهای ویژه ذهنی آموزش پذیر دبستان های استثنایی شهر تهران انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان دختر و پسر با نیازهای ویژه ذهنی آموزش پذیر در دبستان های استثنایی شهر تهران در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶، شامل ۱۹۶ دانش آموز (۸۷ دختر و ۱۰۹ پسر) بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان آنان انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه های مهارت های اجتماعی و رفتاری گرشام و الیوت- فرم معلم (۱۹۹۰) و خودکنترلی کندال و ویلکاکس (۱۹۷۹) جمع آوری شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها با نظر متخصصان علوم تربیتی، و پایایی آن ها به روش آلفای کرونباخ به ترتیب، با ضرایب ۹۳/۰ و ۸۳/۰ تایید شد. یافته ها نشان داد بین ابعاد مختلف مهارت های اجتماعی (همکاری، قاطعیت و خویشتن داری) با خودکنترلی در دانش آموزان دختر و پسر رابطه مثبت وجود دارد و بین دو بعد از مشکلات رفتاری (رفتار بیرونی و بیش فعالی) با خودکنترلی رابطه منفی وجود دارد، اما بین بعد رفتار درونی با خودکنترلی رابطه معناداری وجود ندارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد ابعاد مهارت های اجتماعی و رفتاری خودکنترلی را در دانش آموزان با نیازهای ویژه ذهنی آموزش پذیر دختر (۰۱/۰>P، ۴۰/۳۹F=) و پسر (۰۱/۰>P، ۱۸۲/۵۵F=) پیش بینی می کنند. نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد خودکنترلی در دانش آموزان با نیازهای ویژه آموزش پذیر براساس تحصیلات مادر و پدر، طبقه شغلی سرپرست خانواده و سن آن ها تفاوت معناداری ندارد. همچنین، خودکنترلی در دانش آموزان با نیازهای ویژه ذهنی آموزش پذیر دختر و پسر تفاوت معناداری نداشت.

Keywords:

behavioral problems , educable , mental retardation , Self-control , Social Skills