معرفی و بررسی محتوایی رساله اساس المعرفه اثر کمال الدین صدیقی

نسخ خطی باقیمانده از گذشتگان جزء مهمی از فرهنگ و تمدن محسوب­می­شود که لزوم توجه به آن به عنوان یکی از گنجینه­های میراث فرهنگی، بسیار با اهمیت است. رساله اساس­المعرفه، از آثار نفیس سده دهم هجری است که تاکنون تصحیح و چاپ نشده­­است. از این اثر تنها یک دست­نوشته باقی مانده­است که با شماره ۲۰۰۱-۱۰۱/۱۱ در کتابخانه آیت­الله گلپایگانی قم نگهداری­می­شود و اساس پژوهش حاضر قرارگرفت. متاسفانه رساله اساس­المعرفه تاکنون ناشناخته مانده­است لذا با توجه به اهمیت رساله، نگارندگان در این پژوهش می­کوشند ضمن معرفی رساله اساس­المعرفه کمال­الدین صدیقی، به بررسی محتوا، عناصر و مولفه­های سبکی آن نیز بپردازند. بررسی این اثر نشان­­می­دهد که کمال­الدین صدیقی، عارفی برجسته و از شاگردان معنوی جامی و نیز از پیروان محیی­الدین بن عربی است و ردپای عرفان ابن عربی به­وضوح در این رساله مشهود است. کمال­الدین صدیقی همچنین نویسنده­ای تواناست و به ساخت و بافت کلام اهمیت زیادی داده­­است. صورخیال، لغات و مضامین عربی، کنایات، استعارات، مرادفات، تکلفات و تصنعات که در دیگر آثار و متون این دوره دیده­می­شود، در این اثر نیز به­وضوح مشهود است.

Keywords:

نسخه خطی , سده دهم هجری , اساس المعرفه , عرفان , کمال الدین صدیقی , تصحیح