دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی نسبت به محیط یادگیری خود

مقدمه: مطالعات نشان داده اند که محیط آموزشی نقش مهمی در موفقیت دانشجویان، شادی و انگیزه آنها دارد. این پژوهش  با هدف بررسی دیدگاه دانشجویان دندانپزشکی اصفهان درخصوص محیط یادگیری خود در دانشکده دندانپزشکی انجام شد. روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی کلیه دانشجویان دندانپزشکی مشغول به تحصیل در سال ۱۳۹۵ (۲۲۹ نفر پیش بالین و ۳۸۳ نفر حین آموزش بالینی) انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه ۴۸ سوالی(Dental Student Learning Environment Survey) DSLES، دیدگاه دانشجویان در هفت حیطه نسبت به محیط یادگیری بررسی شد. روایی و پایایی این ابزار قبلا در مطالعه مجتهدزاده و همکاران تایید شده است. تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون ANOVA، Chi Square و T-Test انجام گردید. نتایج: از میان ۶۱۲ پرسشنامه تعداد ۳۳۶ کامل تکمیل شده بود و مورد تحلیل قرار گرفت. یافته­ها نشان داد علاقه به دندانپزشکی در ۸۷ درصد(۲۸۷ نفر) مثبت بود. بیش ترین نمره و کم ترین نمره در حیطه سازمان دهی  و توجه به دغدغه های دانشجویان دیده شد. میانگین نمرات در حیطه های انعطاف پذیری، جو عاطفی، تناسب فعالیت های آموزشی با اهداف و توسعه برنامه های فوق برنامه به ترتیب ۵/۰±۹/۱، ۴/۰±۱/۲، ۴/۰±۲ و ۶/۰±۱/۲ بود. به طورمعناداری نمرات مربوط به انعطاف پذیری (۰۱/۰>P)، روابط بین دانشجویان (۰۰۲/۰>P) ، توسعه فعالیت های یادگیری و فوق برنامه (۰۱/۰>P) و میانگین کل (۰۰۲/۰>P) در پیش بالینی بالاتربود. تنها حیطه تناسب فعالیت با اهداف و معدل ارتباط معناداری نشان داد (۰۴/۰=P). نتیجه گیری: براساس نتایج پیشنهاد می شود توجه بیش تری به انعطاف پذیری در محتوای کوریکولوم و همچنین به راه های ارتباطی بیش تر بین دانشجویان و مسوولین دانشکده جهت پاسخ به دغدغه های آنها اندیشیده شود.

Keywords:

Learning environment , medical education , clinical education , dentistry students , محیط یادگیری , آموزش پزشکی , آموزش بالینی , دانشجویان دندانپزشکی