ارائه مدل علی مولفه های تشکیل دهنده یادگیری ترکیبی و هوش هیجانی و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی

  مقدمه: یادگیری ترکیبی، تلفیقی از دو شیوه آموزش سنتی و الکترونیکی، جهت یادگیری بهتر است. هدف مطالعه بررسی وضعیت مولفه های تشکیل دهنده یادگیری ترکیبی و هوش هیجانی و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی در دانشگاه پیام نور است. روش ها: در این پژوهش توصیفی- پیمایشی، از بین۳۷۰۰ نفر اعضای هیات علمی دانشگاه پیام نور، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و بر اساس جدول کرجسی و مورگان، ۳۴۳ نفر انتخاب شدند. از سه پرسشنامه محقق ساخته یادگیری ترکیبی، هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی پس از تایید روایی و پایایی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. برای بررسی وضعیت ابعاد و شاخص ها از روایی تشخیصی، برای وجود ارتباط از آزمون همبستگی و برای مدل سازی از تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج: وضعیت ابعاد و شاخص های یادگیری ترکیبی، هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی در دانشگاه پیام نور، مناسب است. ابعاد پداگوژیکی، روش شناسی و فناوری در یادگیری ترکیبی به ترتیب بیش ترین تاثیر را برعملکرد تحصیلی داشتند، اما سبک یادگیری و استراتژی کم ترین تاثیر را داشتند. از سوی دیگر، ابعاد مدیریت روابط، خود مدیریتی و خودآگاهی هوش هیجانی به ترتیب بیش ترین تاثیر را بر عملکرد تحصیلی تاثیر داشتند، اما مهارت اجتماعی کم ترین  تاثیر را بر عملکرد تحصیلی داشت. یافته ها نشان داد بین یادگیری ترکیبی و هوش هیجانی با عملکرد تحصیلی رابطه مثبت و مستقیم؛ اما بین هوش هیجانی با یادگیری ترکیبی رابطه غیرمستقیم وجود دارد. نتیجه گیری: اگر ابعاد و شاخص های پنج گانه یادگیری ترکیبی و ابعاد چهارگانه هوش هیجانی به خوبی نیازسنجی، طراحی، اجرا و ارزشیابی شود، می تواند بر عملکرد و پیشرفت تحصیلی تاثیرات فراوان داشته باشد.

Keywords:

Blended learning , emotional intelligence , academic achievement , path analysis , strategic approach. , یادگیری ترکیبی , هوش هیجانی , عملکرد تحصیلی , تحلیل مسیر