نگاهی اجمالی بر مفهوم امنیت اکولوژیک و جایگاه آن در بین مفاهیم نزدیک به آن

در عصر حاضر، انسان ها با چالش های بی سابقه و متعددی در عرصه های محیط زیستی مواجه هستند. صاحب نظران و متخصصان محیط زیست اعتقاد بر این دارند که فشار اقتصادی بر منابع طبیعی بیش از پیش رو به افزایش است. افزایش جمعیت به همراه الگوی مصرف ناپایدار منابع، فشار بسیار زیادی را بر زمین، آب، انرژی و سایر منابع ضروری زمین وارد می کند. اهمیت این موضوع زمانی دوچندان می شود که مسئله و معضل شهرنشینی و تغییرات ساختاری پوشش/ کاربری زمین مطرح می شود. شهرنشینی مداوم در دهه های گذشته، باعث تمرکز بسیار زیاد جمعیت انسانی در این مناطق شده است. در واقع، از یک سو، گسترش بی نظم ساختارهای شهری و از سوی دیگر کاهش قابل ملاحظه زمین های با قابلیت خدمات اکولوژیکی، باعث شده تا پایداری توسعه شهری محدود گردد. در نتیجه، چگونگی تضمین ثبات ساختاری و امنیت عملکردی اکوسیستم های طبیعی برای توسعه پایدار شهری، مسئله ای جهانی شده است. در ایران نیز به علت افزایش جمعیت و توسعه سریع و بی نظم شهری، تغییر در کاربری و پوشش اراضی با سرعت در حال وقوع است و پایداری شهرها روز به روز در حال کاهش می باشد. بنابراین درک اثرات رشد شهری بر اکوسیستم و تعیین رابطه پویایی شهری و ا منیت اکولوژیکی برای برنامه ریزی موثر شهری و حفاظت از محیط زیست حیاتی است تا از توسعه پایدار حمایت و پشتیبانی کند.

Keywords:

زیرساخت سبز , تاب آوری اکولوژیکی , امنیت آکولوژیک , امنیت محیط زیست