بررسی اقلیمی پارامتر تابش در سطح زمین با استفاده از مدل GLDAS طی دوره آماری ۳۰ ساله ( ۲۰۱۰-۱۹۸۱) در ایران

در سال های اخیر تغییر اقلیم باعث تغییراتی در سامانه های طبیعی و انسانی شده است. یکی از راه های جلوگیری از بحران های تغییر اقلیم، بکارگیری انرژی های تجدیدپذیر است که در این میان انرژی خورشیدی و سطح زمین سهم بسیاری دارند. در این تحقیق به کمک داده های مدل GLDAS با تفکیک افقی ۲۵/۰ درجه، میانگین تابش طول موج های کوتاه ورودی (In-SWR)، بلند ورودی (In-LWR)، کوتاه خالص (NSWR) و بلند خالص (NLWR) در مقیاس ماهانه و سالانه برای دوره ۲۰۱۰-۱۹۸۱ بررسی گردید. در ژانویه، In-SWR از شرق به غرب و از جنوب به سمت شمال کاهش یافت. مقدار این شار در حوضه های زهره و حله بین ۲۴۴ تا ۲۵۴ w/m۲ متغیر بود. بررسی میانگین NLWR حاکی از مقدار بیشینه آن در قسمت شمال و شمال غرب ایران بدلیل عمق کم جو در نواحی کوهستانی و مقدار کمینه آن در جنوب شرق کشور است و NSWR در کل کشور مثبت بود . توزیع فضایی پارامترهای تابش در آوریل مشابه ژانویه بود. در این ماه مقدار NSWR بطور تقریبی در کل کشور بیشتر از ۱۹۱ w/m۲ بود . در ژوئیه، In-SWR در شرق بیشینه و In-LWR در سواحل بیشتر افزایش داشت. NSWR در شمال کمینه و NLWR در شمال و جنوب بیشینه بود. مقدار NSWR در حوضه های زهره، کارون، کرخه و مرزی غرب بین ۲۳۰ تا ۲۴۴ w/m۲بود. در اکتبر، In-SWR مشابه ماههای دیگر بود و In-LWR در کویر لوت و مرکزی بیشینه بود. NSWR در سراسر کشور مثبت و NLWR در شمال و شمال غرب بیشینه و در جنوب شرق کمینه بود

Keywords:

مدل GLDAS , تابش خورشیدی , میانگین تابش طول موج کوتاه ورودی , میانگین تابش طول موج بلند ورودی , میانگین تابش خالص طول موج کوتاه , میانگین تابش خالص طول موج بلند