طراحی و ایجاد شهری گردشگر جهت انعطاف پذیری در توسعه پایدار

امروزه گردشگری به جهت توسعه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هچنین به عنوان یکی از مهم ترین منابع سرمایه در جهان بشمار می رود.ازاینرو نقش بارزی در بعد تعاملات فرهنگی و توسعه جوامع در دنیا ایفا می کند. ایران نیز یکی از کشورهای پرجاذبه گردشگری در جهان می باشد که با نگاه به ظرفیت های موجود خلاء فضاهای شهری مناسب برای جذب گردشگران در این بین نمایان است.در واقع شهر به عنوان بستر شکل گیری زندگی عمومی دارای ارزش می باشد، ازاینرو شناخت فضاهای شهری و طراحی مناسب آن راهی است به سوی برآوردن نیازهای گوناگون گردشگران در ابعاد مختلف.در این میان توجه به اصل انعطاف پذیری به عنوان یکی از عوامل خلق فضای شهری با کیفیت و جاذب ، فضا را قادرمی سازد تا گزینه های متعددی را به گردشگران پیشکش نماید. در واقع رسیدن به فضاهای شهری انعطاف پذیر که شاهد نمونه هایی از آن در شهرسازی ایرانی و اسلامی نیز می باشیم از اهداف این مطالعه است.حال در این پژوهش تلاش گردیده تا به تبیین مفهوم انعطاف پذیری و راه های تحقق آن در فضای شهری پرداخته شود. بر این اساس ضمن مطالعه مفاهیم و ادبیات مرتبط با فضای شهری و انعطاف پذیری در اسناد کتابخانه ایی ، بررسی تحلیلی- توصیفی موضوع ،تعاریف و ارائه طبقه بندی ساختار مند از مسئله مد نظر خواهد بود. همچنین سعی بر آن شد تاالگویی به منظور دستیابی به انعطاف پذیری در فضای شهری به جهت توسعه گردشگری ارائه گردد.

Keywords:

گردشگری , فضای شهری , انعطاف پذیری , شهرسازی ایران